elintarvike
Étymologie
- Dérivé de tarvike (« fourniture »), avec le préfixe elin- (« vital »).
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | elintarvike | elintarvikkeet |
| Génitif | elintarvikkeen | elintarvikkeiden elintarvikkeitten |
| Partitif | elintarviketta | elintarvikkeita |
| Accusatif | elintarvike [1] elintarvikkeen [2] |
elintarvikkeet |
| Inessif | elintarvikkeessa | elintarvikkeissa |
| Illatif | elintarvikkeeseen | elintarvikkeisiin elintarvikkeihin |
| Élatif | elintarvikkeesta | elintarvikkeista |
| Adessif | elintarvikkeella | elintarvikkeilla |
| Allatif | elintarvikkeelle | elintarvikkeille |
| Ablatif | elintarvikkeelta | elintarvikkeilta |
| Essif | elintarvikkeena | elintarvikkeina |
| Translatif | elintarvikkeeksi | elintarvikkeiksi |
| Abessif | elintarvikkeetta | elintarvikkeitta |
| Instructif | — | elintarvikkein |
| Comitatif | — | elintarvikkeine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | elintarvikkeeni | elintarvikkeemme |
| 2e personne | elintarvikkeesi | elintarvikkeenne |
| 3e personne | elintarvikkeensa | |
elintarvike \ˈelinˌtɑrʋike\
- Denrée alimentaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- elintarvikekauppa — épicerie
Forme de nom commun
elintarvike \ˈelinˌtɑrʋike\
- Accusatif II singulier de elintarvike.