duhtameahttun
Étymologie
- De duhtat (« être satisfait ») avec le suffixe privatif de dérivation adjectivale -meahttun.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | duhtameahttun | duhtameahttumat |
| Accusatif Génitif |
duhtameahttuma | duhtameahttumiid |
| Illatif | duhtameahttumii | duhtameahttumiidda |
| Locatif | duhtameahttumis | duhtameahttumiin |
| Comitatif | duhtameahttumiin | duhtameahttumiiguin |
| Essif | duhtameahttumin | |
| Épithète | Comparatif | Superlatif |
|---|---|---|
| duhtameahttun | duhtameahttusit | duhtameahttuseamos |
duhtameahttun /ˈduhtɑmeæ̯hːtun/ adjectif attribut
- Mécontent, insatisfait.
Dáruiduhttin lei garas, ja soames sámi váhnemat ja sámi oahpaheaddjit ledje duhtameahttumat.
— (Skuvla.info)- La norvégianisation fut stricte et certains parents et enseignants sames furent mécontents.
Antonymes
- duhtavaš — content, satisfait
Dérivés
- duhtameahttunvuohta — mécontentement, insatisfaction
Forme d’adjectif
duhtameahttun /ˈduhtɑmeæ̯hːtun/ invariable
- Épithète de duhtameahttun.