drastañ
 : drastan
Étymologie
- Dérivé de drast (« destruction, dévastation »), avec le suffixe -añ.
Verbe
| Mutation | Infinitif | 
|---|---|
| Non muté | drastañ | 
| Adoucissante | zrastañ | 
| Durcissante | trastañ | 
drastañ \ˈdrastã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale drast- (pronominal : en em zrastañ)
- Dévaster, ravager.
- Petra a zo kuzhet dindan ar c’homzoù-se ? Un heklev, moarvat, eus darvoudoù bet c’hoarvezet gwechall-gozh, d’ar mare ma teue ar Saozon hag an Normaned da zrastañ ha da wastañ hor bro. — (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, page 13)- Que cachent ces paroles-là ? Probablement un écho d’évènements survenus il y a longtemps, à l’époque où les Anglais et les Normands venaient ravager et dévaster notre pays.
 
 
Variantes
- drastiñ
Synonymes
- gwastañ
- kalkennañ
Dérivés
- drastadeg
- drastadur
- draster
- drasterez
- drasterezh
- drastidigezh
- drastour
- drastourez
- drastus
Anagrammes
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 228b
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 248b, 1130b