drú
Étymologie
- Dérivé de dru (« état de bouderie »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | drú | druyú | drutú | 
| 2e du sing. | drul | druyul | drutul | 
| 3e du sing. | drur | druyur | drutur | 
| 1re du plur. | drut | druyut | drutut | 
| 2e du plur. | druc | druyuc | drutuc | 
| 3e du plur. | drud | druyud | drutud | 
| 4e du plur. | druv | druyuv | drutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
drú \dru\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « drú [dru] »
Références
- « drú », dans Kotapedia