dostegá
Étymologie
- Dérivé de dosté (« admettre quelque chose de quelqu’un »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | dostegá | dostegayá | dostegatá |
| 2e du sing. | dostegal | dostegayal | dostegatal |
| 3e du sing. | dostegar | dostegayar | dostegatar |
| 1re du plur. | dostegat | dostegayat | dostegatat |
| 2e du plur. | dostegac | dostegayac | dostegatac |
| 3e du plur. | dostegad | dostegayad | dostegatad |
| 4e du plur. | dostegav | dostegayav | dostegatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
dostegá \dɔstɛˈga\ ou \dosteˈga\ ou \dɔsteˈga\ ou \dostɛˈga\ bitransitif
- Admettre (quelqu’un à quelque chose).
Prononciation
- France : écouter « dostegá [dɔstɛˈga] »
Références
- « dostegá », dans Kotapedia