dizalcʼh
Étymologie
Adjectif
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | dizalcʼh |
| Adoucissante | zizalcʼh |
dizalcʼh \ˈdiː.zalx\
- Indépendant.
Ar barlamanterion oa reizhaouerion a remzad prenet ganto o cʼharg, ar pezh o lakae dizalcʼh diouzh ar veli roueel.
— (Ar renadoù gall, in Emsav, no 44, août 1970)- Les parlementaires étaient des magistrats de carrière qui avaient acheté leur charge, ce qui les rendait indépendants de l’autorité royale.
N’eus ket keit-se e tisklêrie Prezidant ar cʼhengor europat, an aotrou Barosso, e vije diaes degemer Skos dizalcʼh en unaniezh Europat, arguzenn ar stadoù kreizennour gantañ.
— (Tudual Huon, Dazont Breizh (510), in Al Liamm, no 403, mars-avril 2014, page 112)- Il n’y a pas si longtemps, le président du Conseil européen, M. Barosso, déclarait qu’il serait difficile d’accepter une Écosse indépendante dans l’Union européenne, usant de l’argument des États centralisateurs.
A-hend-all e voe tamallet da BUGEAUD bezañ aet re zizalcʼh diouzh Maodiernezh ar Brezel.
— (An emsav aljerian. I. – Istor Aljeria eus 1830 da 1851., in Emsav, no 94, octobre 1974)- D’autre part, il fut reproché à BUGEAUD d’avoir été trop indépendant du Ministère de la Guerre.
Dérivés
- dizalcʼhediñ
- dizalcʼher
- dizalcʼhet
- dizalcʼhiad
- dizalcʼhiat
- dizalcʼhidigezh
- dizalcʼhiezh
- dizalcʼhour
- dizalcʼhouriezh
- dizalcʼhted
- dizalcʼhus
- ent-dizalcʼh