divugel
Étymologie
Adjectif
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | divugel |
| Adoucissante | zivugel |
divugel \diˈvyː.ɡɛl\
- Qui n’a pas d’enfant.
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 494b
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | divugel |
| Adoucissante | zivugel |
divugel \diˈvyː.ɡɛl\