divinatrice
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | divinateur \di.vi.na.tœʁ\ |
divinateurs \di.vi.na.tœʁ\ |
| Féminin | divinatrice \di.vi.na.tʁis\ |
divinatrices \di.vi.na.tʁis\ |
divinatrice \di.vi.na.tʁis\
- Féminin singulier de divinateur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- La prononciation \di.vi.na.tʁis\ rime avec les mots qui finissent en \is\.
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | divinatore \di.vi.na.ˈto.re\ |
divinatori \di.vi.na.ˈto.ri\ |
| Féminin | divinatrice \di.vi.na.ˈtri.t͡ʃe\ |
divinatrici \di.vi.na.ˈtri.t͡ʃi\ |
divinatrice \di.vi.na.ˈtri.t͡ʃe\
- Féminin singulier de divinatore.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | dīvīnātrīx | dīvīnātrīcēs |
| Vocatif | dīvīnātrīx | dīvīnātrīcēs |
| Accusatif | dīvīnātrīcem | dīvīnātrīcēs |
| Génitif | dīvīnātrīcis | dīvīnātrīcum |
| Datif | dīvīnātrīcī | dīvīnātrīcibus |
| Ablatif | dīvīnātrīcĕ | dīvīnātrīcibus |
dīvīnātrīcĕ \diː.u̯iː.naːˈtriː.ke\ féminin
- Ablatif singulier de divinatrix.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)