distancować

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

distancować \dis.tan.ʦo.u̯aʧ\ imperfectif transitif

  1. Distancer.

Conjugaison

Conjugaison du verbe distancować 
PRÉSENT Singulier Duel Pluriel
1re personne distancuju distancujemoj distancujemy
2e personne distancuješ distancujetej
distancujetaj		 distancujeće
3e personne distancuje distancujetej
distancujetaj		 distancuja
distancuju
PRÉTÉRIT Singulier Duel Pluriel
1re personne distancowach distancowachmoj distancowachmy
2e personne distancowaše distancowaštej distancowašće
3e personne distancowaše distancowaštej distancowachu
IMPÉRATIF Singulier Duel Pluriel
1re personne - distancujmoj distancujmy
2e personne distancuj distancujtej
distancujtaj		 distancujće
3e personne distancuj
njech distancuje		 distancujtej
distancujtaj		 distancuju
njech distancuja
PASSÉ Singulier Duel Pluriel
masculin distancował distancowałoj distancowali
féminin distancowała distancowałe
neutre distancowało
TRANSGRESSIF Présent I : distancujo
Présent II : distancujcy
Passé : distancowawši
PARTICIPE PRÉSENT distancowacy
PARTICIPE PASSÉ distancowany
SUBSTANTIF VERBAL distancowanje
Déclinaison du participe présent
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF distancowacy distancowace distancowaca distancowacaj distancowacej distancowacy distancowace
GÉNITIF distancowaceho distancowaceje distancowaceju distancowacych
DATIF distancowacemu distancowacej distancowacymaj distancowacym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. distancowace distancowacu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL distancowacym distancowacej distancowacymaj distancowacymi
LOCATIF distancowacym distancowacej distancowacymaj distancowacych
Déclinaison du participe passé
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF distancowany distancowane distancowana distancowanaj distancowanej distancowany distancowane
GÉNITIF distancowaneho distancowaneje distancowaneju distancowanych
DATIF distancowanemu distancowanej distancowanymaj distancowanym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. distancowane distancowanu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL distancowanym distancowanej distancowanymaj distancowanymi
LOCATIF distancowanym distancowanej distancowanymaj distancowanych
Déclinaison du substantif verbal
CAS Singulier Duel Pluriel
NOMINATIF distancowanje distancowani distancowanja
GÉNITIF distancowanja distancowanjow distancowanjow
DATIF distancowanju distancowanjomaj distancowanjam
ACCUSATIF distancowanje distancowani distancowanja
INSTRUMENTAL distancowanjom distancowanjomaj distancowanjemi
LOCATIF distancowanju distancowanjomaj distancowanjach
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.