diskoulmañ
: diskoulman
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | diskoulmañ |
| Adoucissante | ziskoulmañ |
| Durcissante | tiskoulmañ |
diskoulmañ \diˈskul.mã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale diskoulm-
- Délacer, dénouer.
- Résoudre (trouver la solution, solutionner, donner une explication satisfaisante à un cas douteux, une question).
Variantes
- diskoulm
Antonymes
Dérivés
- diskoulmadenn
- diskoulmadur
- diskoulmet
- diskoulmus
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 393a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 1175a