disappoint
Anglais
Étymologie
- Du français désappointer.
Verbe
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to disappoint \ˌdɪs.əˈpɔɪnt\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
disappoints \ˌdɪs.əˈpɔɪnts\ |
| Prétérit | disappointed \ˌdɪs.əˈpɔɪn.tɪd\ |
| Participe passé | disappointed \ˌdɪs.əˈpɔɪn.tɪd\ |
| Participe présent | disappointing \ˌdɪs.əˈpɔɪn.tɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
disappoint \ˌdɪs.əˈpɔɪnt\