Étymologie
- Dérivé de reizh, avec le préfixe di-.
Adjectif
direizh \ˈdiː.rɛjs\
- Anormal.
- Betek an 20 a viz cʼhwevrer, ne cʼhoarvezas netra direizh. — (Daniel Defoe, Abrobin, traduit par Yeun ar Gow, Al Liamm, 1964, page 154)- Jusqu’au 20 février, il ne se passa rien d’anormal.
 
 
- Désordonné.
- Immodéré.
- Injuste.
- Irrégulier, inexact.
- Sans loi.
- [...] dao ! dao ! war an dud yaouank direizh, a-daolioù troadoù disglavieroù, ken e rankjont mont buan en oto-kirri en-dro, ha yao war-du Gwiglann adarre [...]. — (Yann Kerlann, Gwiglann, bro chelgenn, in Al Liamm, no 35, novembre–décembre 1952, page 44)- Pan ! Pan ! sur les jeunes dépravés, à coups de manches de parapluies, si bien qu’ils durent monter rapidement dans l’autocar, et en route pour Guiclan de nouveau.
 
 
Dérivés
- direizhadenn
- direizhamant
- direizhañ
- direizhded
- direizhder
- direizhegezh
- direizhek
- direizhenn
- direizhiñ
    
Références
- Roparz Hemon, Nouveau  dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 187a