dirazon
Forme de préposition
| Personne | Forme | 
|---|---|
| 1re du sing. | dirazon | 
| 2e du sing. | dirazout | 
| 3e masc. du sing. | dirazañ | 
| 3e fém. du sing. | dirazi | 
| 1re du plur. | dirazomp | 
| 2e du plur. | dirazocʼh | 
| 3e du plur. | dirazo ou diraze | 
| Impersonnel | dirazor | 
dirazon \di.ˈrɑː.zɔ̃n\
- Première personne du singulier de la préposition dirak.
- Digor eo va levr war an daol dirazon ; bep ar mare e sellan ouzh hini Simone, evit gouzout pelecʼh ez omp degouezhet : heuliañ a ra gant he biz, ocʼh hejañ he fenn d’ ur cʼhammster graet gant ur skoliadez, pe da droidigezh arlivus Andrev. — (Pierrette Kermoal, Roazhon, 8 eur 05, in Al Liamm, no 135, juillet–août 1969, page 264)- Mon livre est ouvert sur la table devant moi ; de temps à autre je regarde celui de Simone, pour savoir où nous en sommes : elle suit de son doigt, hochant la tête lors d’un contresens fait par une élève, ou de la traduction nuancée d’André.
 
- « Un hent kamm ha digompez eo a welan dirazon hiziv ! » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, page 87)- « C’est un chemin tortueux et accidenté que je vois devant moi aujourd’hui ! »
 
 
Variantes dialectales
- (Trégorrois) dirakon
- (Vannetais) diragon