Adjectif
| Nature |
Forme |
| Positif |
dirapar |
| Comparatif |
diraparocʼh |
| Superlatif |
diraparañ |
| Exclamatif |
diraparat |
dirapar \di.ˈra.pːar\
- Délabré (en parlant d’une construction).
D’an oad a unnek vloaz avat e rankis kuitaat kastell kozh dirapar va hendadoù ha mont da studiañ e kloerdi Landreger.
— (Herve Gouedard, Liñvadenn Kastellaodren ha danevelloù all, Al Liamm, 2009, page 52)
- À l’âge de onze ans pourtant je dus quitter le vieux château délabré de mes ancêtres et aller étudier au séminaire de Tréguier.
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 187a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 383b