dilecʼhiañ
: dilecʼhian
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | dilecʼhiañ |
| Adoucissante | zilecʼhiañ |
| Durcissante | tilecʼhiañ |
dilecʼhiañ \diˈlɛ.ɣjã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale dilecʼh(i)-
Variantes
- dilecʼhañ
- dilecʼhiñ
- dilecʼhiiñ
Synonymes
- diblasañ
Antonymes
Dérivés
- dilecʼhiadur
- dilecʼhierezh
- dilecʼhiet
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 397a