difenner
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 | 
|---|---|---|---|
| Non muté | difenner | difennerien | difennerion | 
| Adoucissante | zifenner | zifennerien | zifennerion | 
| Durcissante | tifenner | tifennerien | tifennerion | 
difenner \di.ˈfɛnː.ɛr\ masculin (pour une femme, on dit : difennerez)
- Défenseur, protecteur.
- Eun difenner a glaskomp : krîz eo hor buhez. — (Auguste Brizeux, Pedenn al labourerien in Telenn Arvor - Furnez Breiz, Gwalarn, 1929, page 19)- Nous cherchons un protecteur : notre vie est dure.
 
- Gwir eo an traou a zo ker sklêr — (J.-M. Perrot, Alanik al Louarn, Ar Gwaziou, Montroulez, 1911, page 57)
 Ma tremenfenn heb difenner.- C’est vrai, ce serait aussi clair si je me passais de défenseur.
 
 
- (Sport) Défenseur.
- Goude 10 krogad en deus resevet titl an eil gwellañ difenner war-lercʼh Thiago Motta eus ar PSG. — (Yann Kerivoas, Ur Breizhad er SCO in Ya !, no 574, 10 juin 2016, page 4)- Après 10 matchs il a reçu le titre de deuxième meilleur défenseur derrière Thiago Motta du PSG.
 
 
Synonymes
- mestr-difenner
- penndifenner
Forme de verbe
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | difenner | 
| Adoucissante | zifenner | 
| Durcissante | tifenner | 
difenner \diˈfɛnːɛr\
- Impersonnel du présent de l’indicatif du verbe difenn/difenniñ.