didrocʼhañ
: didrocʼhan
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | didrocʼhañ |
| Adoucissante | zidrocʼhañ |
| Durcissante | tidrocʼhañ |
didrocʼhañ \diˈdroː.ɣã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale didrocʼh-
Variantes
- didrocʼhiñ
Dérivés
- didrocʼhadur
- didrocʼher
- didrocʼherez
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 372a