didalvez
Étymologie
Nom commun
didalvez \di.ˈdal.ve\ ou \di.ˈdal.vɛs\ masculin
- Fainéant, oisif.
— Sell, didalvez bras, a lâras d’ar paotr kozh, komer ar favenn-mañ ha na cʼhoulenn netra ken.
— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /4, Éditions Al Liamm, 1989, page 56)- — Tiens, grand fainéant, dit-il au vieil homme, prend cette fève(-ci) et ne demande plus rien.
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 710a