dictus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | dictŭs | dictūs |
| Vocatif | dictŭs | dictūs |
| Accusatif | dictum | dictūs |
| Génitif | dictūs | dictuum |
| Datif | dictūi ou dictū |
dictibus |
| Ablatif | dictū | dictibus |
dictus \Prononciation ?\ masculin
- (Action de dire) Mot, parole, diction.
- horribile dictu.
- chose horrible à dire.
- horribile dictu.
- (Ce qui est dit) Mot, bon mot.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dictus | dictă | dictum | dictī | dictae | dictă |
| Vocatif | dicte | dictă | dictum | dictī | dictae | dictă |
| Accusatif | dictum | dictăm | dictum | dictōs | dictās | dictă |
| Génitif | dictī | dictae | dictī | dictōrŭm | dictārŭm | dictōrŭm |
| Datif | dictō | dictae | dictō | dictīs | dictīs | dictīs |
| Ablatif | dictō | dictā | dictō | dictīs | dictīs | dictīs |
dictus \Prononciation ?\
- Participe passé de dico : « dit, promis, juré ».
Références
- « dictus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage