dercʼhent

Étymologie

Du moyen breton dezquent[1].
Composé de dez jour ») et de kent avant »), littéralement « (le) jour d'avant ».

Nom commun

dercʼhent \ˈdɛr.ɣɛn(t)\ masculin

  1. Veille.
    • O ! macʼh oufecʼh pegement a vad a ra da galon ur soudard kristen, dercʼhent an emgann, en dervezh a-raok mont dʼar bed all marteze, kaout a-zindan e zorn ur beleg evit reiñ dezhañ, en anv Doue, ar pardon eus e becʼhedoù !  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 216)
      Oh ! si vous saviez quel bien ça fait au cœur d’un soldat chrétien, la veille d’un combat, le jour avant d’aller peut-être dans l’autre monde, d’avoir à sa disposition un prêtre pour lui accorder, au nom de Dieu, le pardon de ses péchés.

Dérivés

Anagrammes

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499