deklamować

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

deklamować \de.kla.mo.u̯aʧ\ imperfectif transitif

  1. Déclamer.

Conjugaison

Conjugaison du verbe deklamować 
PRÉSENT Singulier Duel Pluriel
1re personne deklamuju deklamujemoj deklamujemy
2e personne deklamuješ deklamujetej
deklamujetaj		 deklamujeće
3e personne deklamuje deklamujetej
deklamujetaj		 deklamuja
deklamuju
PRÉTÉRIT Singulier Duel Pluriel
1re personne deklamowach deklamowachmoj deklamowachmy
2e personne deklamowaše deklamowaštej deklamowašće
3e personne deklamowaše deklamowaštej deklamowachu
IMPÉRATIF Singulier Duel Pluriel
1re personne - deklamujmoj deklamujmy
2e personne deklamuj deklamujtej
deklamujtaj		 deklamujće
3e personne deklamuj
njech deklamuje		 deklamujtej
deklamujtaj		 deklamuju
njech deklamuja
PASSÉ Singulier Duel Pluriel
masculin deklamował deklamowałoj deklamowali
féminin deklamowała deklamowałe
neutre deklamowało
TRANSGRESSIF Présent I : deklamujo
Présent II : deklamujcy
Passé : deklamowawši
PARTICIPE PRÉSENT deklamowacy
PARTICIPE PASSÉ deklamowany
SUBSTANTIF VERBAL deklamowanje
Déclinaison du participe présent
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF deklamowacy deklamowace deklamowaca deklamowacaj deklamowacej deklamowacy deklamowace
GÉNITIF deklamowaceho deklamowaceje deklamowaceju deklamowacych
DATIF deklamowacemu deklamowacej deklamowacymaj deklamowacym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. deklamowace deklamowacu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL deklamowacym deklamowacej deklamowacymaj deklamowacymi
LOCATIF deklamowacym deklamowacej deklamowacymaj deklamowacych
Déclinaison du participe passé
CAS Singulier Duel Pluriel
masculin neutre féminin masculin neutre féminin masculin neutre féminin
NOMINATIF deklamowany deklamowane deklamowana deklamowanaj deklamowanej deklamowany deklamowane
GÉNITIF deklamowaneho deklamowaneje deklamowaneju deklamowanych
DATIF deklamowanemu deklamowanej deklamowanymaj deklamowanym
ACCUSATIF Nom. ou Gén. deklamowane deklamowanu Nom. ou Gén. Nom. ou Gén.
INSTRUMENTAL deklamowanym deklamowanej deklamowanymaj deklamowanymi
LOCATIF deklamowanym deklamowanej deklamowanymaj deklamowanych
Déclinaison du substantif verbal
CAS Singulier Duel Pluriel
NOMINATIF deklamowanje deklamowani deklamowanja
GÉNITIF deklamowanja deklamowanjow deklamowanjow
DATIF deklamowanju deklamowanjomaj deklamowanjam
ACCUSATIF deklamowanje deklamowani deklamowanja
INSTRUMENTAL deklamowanjom deklamowanjomaj deklamowanjemi
LOCATIF deklamowanju deklamowanjomaj deklamowanjach
Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.