degouezhas

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté degouezhas
Adoucissante zegouezhas
Durcissante tegouezhas

degouezhas \de.ˈɡweː.(z)as\ ou \di.ˈɡweː.(z)as\

  1. Troisième personne du singulier du passé défini de l’indicatif du verbe degouezhout.
    • Ur moraer breizhat, bet e-pad pell ocʼh ober mone-done etre Dulenn hag an Havr-Nevez, a lavare din penaos, en dro gentañ ma tegouezhas e Dulenn, kentañ ’weljont war o batimant, eo un Iwerzhonad, gant ur gartenn eus kêr, deuet da ziskouez dezho an hent da vont betek an iliz tostañ.  (Visant Seite, Goude bezañ gwelet Iwerzhon, in Al Liamm, no 5, automne 1947, page 12)
      Un marin breton, ayant fait pendant longtemps le va-et-vient entre Dublin et Le Havre, me disait que, la première fois qu’il arriva à Dublin, la première chose qu’ils virent sur leur navire, fut un Irlandais, avec un plan de la ville, venu leur montrer le chemin pour aller à l’église la plus proche.
    • Ali Baba, emezañ pa zegouezhas e ti hemañ, gwall-sioul e vezit diwar-benn ho marcʼhadoù ; da baour ha da ezhommeg e klaskit tremen ha cʼhwi o vuzuliata an aour !  (Jakez Konan, Ali Baba hag an daou-ugent laer, in Al Liamm, no 36 , 1953, page 18)
      Ali Baba, dit-il en arrivant chez lui, tu es bien discret sur tes marchandises ; tu essayes de passer pour pauvre et misérable et tu mesures l’or !
    • Kreisteiz a dinte e tour an iliz pa zegouezhas er gêr.  (Jorj Le Cler, Ar Poltred, in Al Liamm, no 71, novembre-décembre 1958, page 424)
      Midi sonnait au clocher quand il arriva chez lui.

Synonymes