danevell
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Non muté | danevell | danevelloù | 
| Adoucissante | zanevell | zanevelloù | 
| Durcissante | tanevell | tanevelloù | 
danevell \dã.ˈneː.vɛl\ féminin
- Narration, récit, relation. 
- Bez’ e kaver en danevell-man danvez kozh karantez ul lezvamm evit he lezvab, ha keñveriet e cʼhell bezañ er cʼheñver-se gant istor brudet Phaidra hag Hippolutos. — (Lazh mab Ronan, traduit par Kenan Kongar, in Gwalarn, no 158, mars-octobre 1943, page 152)- On trouve dans ce récit le vieux thème de l’amour d’une belle-mère pour son beau-fils, et qui peut être comparé dans ce sens à l’histoire célèbre de Phèdre et Hippolyte.
 
- Danevelloù a glevis gant ma zad diwar-benn ar vaouez kalonek-se, dreist-holl e-doug marevezh kriz 1870-1871, pa rankas tud Paris debriñ kig razhed… — (Ivona Galbrun, Me a zalcʼho, Mouladurioù Hor Yezh, 1987, page 11)- J’entendis des récits de mon père à propos de cette femme courageuse(-là), surtout pendant la dure période 1870-1871, quant les Parisiens durent manger de la viande de rat….
 
 
- Conte.
- (Littérature) Nouvelle.
- Ne gasfe ket an danevell diouzhtu d’ar gelaouenn. — (Erwan Kervella, An Danevell in Yud, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, page 37)- Il n’enverrait pas la nouvelle à la revue immédiatement.
 
 
Dérivés
- danevellad
- danevelladenn
- danevelladur
- danevellañ
- daneveller
- danevellerez
- danevellerezh
- danevelliñ
- danevellour
- danevellourez
- danevellouriezh
- danevellskrid
- danevellus
Voir aussi
- danevell sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 139b