dablá
Étymologie
- Dérivé de dabla (« canif »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | dablá | dablayá | dablatá |
| 2e du sing. | dablal | dablayal | dablatal |
| 3e du sing. | dablar | dablayar | dablatar |
| 1re du plur. | dablat | dablayat | dablatat |
| 2e du plur. | dablac | dablayac | dablatac |
| 3e du plur. | dablad | dablayad | dablatad |
| 4e du plur. | dablav | dablayav | dablatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « dablá [daˈbla] »
Anagrammes
Références
- « dablá », dans Kotapedia