décapolite
Français
Étymologie
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin et féminin |
décapolite | décapolites |
| \de.ka.pɔ.lit\ | ||
décapolite \de.ka.pɔ.lit\ masculin et féminin identiques
- (Très rare) Décapolitain.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Traductions
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin et féminin |
décapolite | décapolites |
| \de.ka.pɔ.lit\ | ||
décapolite \de.ka.pɔ.lit\ masculin et féminin identiques
- (Très rare) Personne originaire d’une décapole.