Étymologie
- Du vieux slave, apparenté au russe четверо, čétvero, au tchèque čtvero.
Nom commun
| Cas |
Singulier |
| Nominatif |
czworo |
| Vocatif |
czworo |
| Accusatif |
czworo |
| Génitif |
czworga |
| Locatif |
czworgu |
| Datif |
czworgu |
| Instrumental |
czworgiem |
czworo \ʧ̑fɔrɔ\ neutre
- Quatuor, tétrade, groupe de quatre.
Dzieci w Bronowie było czworo: Tadzio, Staś, Janek i Helenka.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dzielić włos na czworo.
- Couper les cheveux en quatre.
Dérivés
- czworak (« groupe de quatre maison »)
- czworaczek (« quadruplé »)
- czwórka (« quatre »)
- czworobok, czworokąt (« quadrilatère, quadrangle »)
- czworonóg (« quadrupède »)
- czworościan (« tétraèdre »)
Voir aussi
- czworo sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)