czara

Voir aussi : Czara

Étymologie

Du russe чара, čára[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif czara czary
Vocatif czaro czary
Accusatif czarę czary
Génitif czary czar
Locatif czarze czarach
Datif czarze czarom
Instrumental czarą czarami

czara \t͡ʂa.ra\ féminin

  1. Bol, gobelet, coupe à boire.
    • Więc my w czarę lejmy wino,
      I niech troski na dnie giną.
       (Anakreont, O uczcie)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Dérivés

  • czarka

Prononciation

Références

  1. « czara », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927