cunctabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de cunctor (« hésiter, temporiser »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif cunctabundus cunctabundă cunctabundum cunctabundī cunctabundae cunctabundă
Vocatif cunctabunde cunctabundă cunctabundum cunctabundī cunctabundae cunctabundă
Accusatif cunctabundum cunctabundăm cunctabundum cunctabundōs cunctabundās cunctabundă
Génitif cunctabundī cunctabundae cunctabundī cunctabundōrŭm cunctabundārŭm cunctabundōrŭm
Datif cunctabundō cunctabundae cunctabundō cunctabundīs cunctabundīs cunctabundīs
Ablatif cunctabundō cunctabundā cunctabundō cunctabundīs cunctabundīs cunctabundīs

cunctabundus \Prononciation ?\

  1. Hésitant, qui temporise.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.