cummá
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cummá | cummát |
| Accusatif Génitif |
cummá | cummáid |
| Illatif | cummái | cummáide |
| Locatif | cummás | cummáin |
| Comitatif | cummáin | cummáiguin |
| Essif | cummán | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | cummán | cummáme | cummámet |
| 2e personne | cummát | cummáde | cummádet |
| 3e personne | cummás | cummáska | cummáset |
cummá /ˈt͡sumːa/
- Baiser.
Atte munnje cummá!
— (skuvla.info)- Donne moi un baiser !
Goabbá lea buoret, šuhkoláda mii šolgá njuokčama ala, vai liegga cummá?
— (nrk.no)- Qu’est-ce qui est le mieux, du chocolat qui fond sous la langue ou bien un baiser chaleureux ?
Notes
- Ce mot est au degré superfort parfois noté « cum’má » dans les dictionnaires. (Voir : Grammaire en same du Nord).
Dérivés
- cummástallat — s’embrasser
- cummát — embrasser
Forme de nom commun
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | cummán | cummáme | cummámet |
| 2e personne | cummát | cummáde | cummádet |
| 3e personne | cummás | cummáska | cummáset |
cummá /ˈt͡sumːa/
Forme de verbe
cummá /ˈt͡sumːa/