culinarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de culina (« cuisine »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif culinarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | culinarius | culinariă | culinarium | culinariī | culinariae | culinariă |
| Vocatif | culinarie | culinariă | culinarium | culinariī | culinariae | culinariă |
| Accusatif | culinarium | culinariăm | culinarium | culinariōs | culinariās | culinariă |
| Génitif | culinariī | culinariae | culinariī | culinariōrŭm | culinariārŭm | culinariōrŭm |
| Datif | culinariō | culinariae | culinariō | culinariīs | culinariīs | culinariīs |
| Ablatif | culinariō | culinariā | culinariō | culinariīs | culinariīs | culinariīs |
culinarius \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | culinarius | culinariī |
| Vocatif | culinarie | culinariī |
| Accusatif | culinarium | culinariōs |
| Génitif | culinariī | culinariōrum |
| Datif | culinariō | culinariīs |
| Ablatif | culinariō | culinariīs |
culinarius \Prononciation ?\ masculin
Références
- « culinarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage