cuú
Étymologie
- Dérivé de cu (« fatigue, état de fatigue »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | cuú | cuuyú | cuutú |
| 2e du sing. | cuul | cuuyul | cuutul |
| 3e du sing. | cuur | cuuyur | cuutur |
| 1re du plur. | cuut | cuuyut | cuutut |
| 2e du plur. | cuuc | cuuyuc | cuutuc |
| 3e du plur. | cuud | cuuyud | cuutud |
| 4e du plur. | cuuv | cuuyuv | cuutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
cuú \ʃuˈu\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « cuú [ʃuˈu] »
Références
- « cuú », dans Kotapedia