crucificar

Étymologie

Du latin crucifigere.

Verbe

crucificar

  1. Crucifier.

Références

Catalan

Étymologie

Du latin crucifigere.

Verbe

crucificar [kɾusifiˈka], [kɾusifiˈkaɾ] 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Crucifier.

Prononciation

Espagnol

Étymologie

Du latin crucifigere.

Verbe

crucificar [kɾuθifiˈkaɾ], [kɾusifiˈkaɾ] 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Crucifier.
  2. (Sens figuré) Tourmenter.

Prononciation

Étymologie

Du latin crucifigere.

Verbe

crucificar \kɾysifiˈka\ transitif (graphie normalisée) 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Crucifier.
    • Òc, mas Jèsus Crist foguèt renegat per la sia familha, escarnit pel seu pòble, crucificat dins la sia vila, injuriat dins la lenga de Maria, la sia maire.  (Jean Boudou, La quimèra, 1974 [1])
      Oui, mais Jésus Christ fut renié par sa famille, raillé par son peuple, crucifié dans sa ville, injurié dans la langue de Marie, sa mère.

Prononciation

Références

Portugais

Étymologie

Du latin crucifigere.

Verbe

crucificar \kɾu.si.fi.kˈaɾ\ (Lisbonne) \kɾu.si.fi.kˈa\ (São Paulo) transitif 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Crucifier.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Notes

  • Cette forme est celle de l’infinitif impersonnel, de la première et de la troisième personne du singulier de l’infinitif personnel, ainsi que de la première et de la troisième personne du singulier du futur du subjonctif.

Prononciation

Références

  • « crucificar », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage