creditrice
Italien
Étymologie
- Du latin creditor.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| creditrice \kre.di.ˈtri.t͡ʃe\ |
creditrici \kre.di.ˈtri.t͡ʃi\ |
creditrice \kre.di.ˈtri.t͡ʃe\ féminin (pour un homme, on dit : creditore)
- Créditrice, créancière.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Latin
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | crēditrīx | crēditrīcēs |
| Vocatif | crēditrīx | crēditrīcēs |
| Accusatif | crēditrīcem | crēditrīcēs |
| Génitif | crēditrīcis | crēditrīcum |
| Datif | crēditrīcī | crēditrīcibus |
| Ablatif | crēditrīcĕ | crēditrīcibus |
crēditrīcĕ \kreː.diˈtriː.ke\
Néerlandais
Étymologie
Nom commun
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nom | creditrice | creditrices |
| Diminutif | creditricetje | creditricetjes |
creditrice \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : crediteur)
- Créditrice, créancière.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « creditrice [Prononciation ?] »