consigna
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe consigner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on consigna | ||
consigna \kɔ̃.si.ɲa\
- Troisième personne du singulier du passé simple de consigner.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| consigna \konˈsi.ɣna\ |
consignas \konˈsi.ɣnas\ |
consigna \konˈsi.ɣna\ féminin
Apparentés étymologiques
- consignador
- consignación
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe consignar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) consigna | ||
| Impératif | Présent | (tú) consigna |
consigna \konˈsiɣ.na\
Prononciation
- Madrid : \konˈsiɣ.na\
- Séville : \koŋˈsiɣ.na\
- Mexico, Bogota : \k(o)nˈsiɡ.na\
- Santiago du Chili, Caracas : \koŋˈsiɣ.na\
- Montevideo, Buenos Aires : \konˈsiɣ.na\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe consignar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela consigna | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) consigna |
consigna \kõ.ˈsig.nɐ\ (Lisbonne) \kõ.ˈsi.gə.nə\ (São Paulo)