consanguineus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Mot dérivé de sanguis, avec le préfixe con- et le suffixe -eus.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif consanguineus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | consanguineus | consanguineă | consanguineum | consanguineī | consanguineae | consanguineă |
| Vocatif | consanguinee | consanguineă | consanguineum | consanguineī | consanguineae | consanguineă |
| Accusatif | consanguineum | consanguineăm | consanguineum | consanguineōs | consanguineās | consanguineă |
| Génitif | consanguineī | consanguineae | consanguineī | consanguineōrŭm | consanguineārŭm | consanguineōrŭm |
| Datif | consanguineō | consanguineae | consanguineō | consanguineīs | consanguineīs | consanguineīs |
| Ablatif | consanguineō | consanguineā | consanguineō | consanguineīs | consanguineīs | consanguineīs |
consanguineus \Prononciation ?\
- Consanguin.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | consanguineus | consanguineī |
| Vocatif | consanguinee | consanguineī |
| Accusatif | consanguineum | consanguineōs |
| Génitif | consanguineī | consanguineōrum |
| Datif | consanguineō | consanguineīs |
| Ablatif | consanguineō | consanguineīs |
consanguineus \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : consanguinea)
- Frère biologique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « consanguineus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage