concurreren
Néerlandais
Étymologie
- Du latin concurro.
Verbe
concurreren intransitif
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | concurreer | concurreerde |
| jij | concurreert | |
| hij, zij, het | concurreert | |
| wij | concurreren | concurreerden |
| jullie | concurreren | |
| zij | concurreren | |
| u | concurreert | concurreerde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | concurrerend | geconcurreerd |
Anciennes orthographes
- concureren, concurreeren, konkurreren
Synonymes
- meedingen
- wedijveren
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 96,8 % des Flamands,
- 95,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « concurreren [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]