concilia
: conciliá
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe concilier | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on concilia | ||
concilia \kɔ̃.si.lja\
- Troisième personne du singulier du passé simple de concilier.
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe conciliar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) concilia | ||
| Impératif | Présent | (tú) concilia |
concilia \konˈθi.lja\
Prononciation
- Madrid : \konˈθi.lja\
- Séville : \koŋˈθi.lja\
- Mexico, Bogota : \k(o)nˈsi.lja\
- Santiago du Chili, Caracas : \koŋˈsi.lja\
- Montevideo, Buenos Aires : \konˈsi.lja\
Latin
Forme de nom commun
concilia \Prononciation ?\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe conciliar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela concilia | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) concilia |
concilia \kõ.si.ˈli.ɐ\ (Lisbonne) \kõ.si.ˈli.jə\ (São Paulo)