complément circonstanciel
Français
Étymologie
- Composé de complément et de circonstanciel.
Locution nominale
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| complément circonstanciel | compléments circonstanciels |
| \kɔ̃.ple.mɑ̃ siʁ.kɔ̃.stɑ̃.sjɛl\ | |
complément circonstanciel \kɔ̃.ple.mɑ̃ siʁ.kɔ̃.stɑ̃.sjɛl\ masculin
- (Grammaire) Complément qui précise une circonstance à l’appui d’un verbe. Il existe des compléments circonstanciels de moyen, de lieu, de manière, de temps, de cause, de conséquence, de but, de condition (ou hypothèse), de concession ou opposition, de comparaison, etc.
Antonymes
- complément essentiel
Hyponymes
Traductions
- Allemand : Adverbial (de) neutre, Adverbiale (de) neutre, adverbiale Bestimmung (de) féminin, Umstandsangabe (de) féminin, Umstandsbestimmung (de) féminin
- Anglais : adverbial (en)
- Catalan : complement circumstancial (ca) masculin, adjunt circumstancial (ca) masculin, circumstancial (ca) masculin
- Italien : complemento circostanziale (it) masculin
- Kazakh : пысықтауыш (kk) pısıqtawış
- Polonais : okolicznik (pl)
- Roumain : complement circumstanțial (ro) neutre
- Russe : обстоятельство (ru)
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « complément circonstanciel [Prononciation ?] »
Voir aussi
- complément circonstanciel sur l’encyclopédie Wikipédia