cognitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cognitŭs | cognitūs |
| Vocatif | cognitŭs | cognitūs |
| Accusatif | cognitum | cognitūs |
| Génitif | cognitūs | cognituum |
| Datif | cognitūi ou cognitū |
cognitibus |
| Ablatif | cognitū | cognitibus |
cognitŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison
- Etude.
Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
— (I Corinthii 13:12. (Corinthiens 13:12))- Aujourd'hui nous voyons au moyen d`un miroir, d`une manière obscure, mais alors nous verrons face à face; aujourd`hui je connais en partie, mais alors je connaîtrai comme j`ai été connu.
Note : Usité seulement à l'ablatif.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cognitus | cognită | cognitum | cognitī | cognitae | cognită |
| Vocatif | cognite | cognită | cognitum | cognitī | cognitae | cognită |
| Accusatif | cognitum | cognităm | cognitum | cognitōs | cognitās | cognită |
| Génitif | cognitī | cognitae | cognitī | cognitōrŭm | cognitārŭm | cognitōrŭm |
| Datif | cognitō | cognitae | cognitō | cognitīs | cognitīs | cognitīs |
| Ablatif | cognitō | cognitā | cognitō | cognitīs | cognitīs | cognitīs |
cognitus \Prononciation ?\
- Participe passé de cognosco.
Références
- « cognitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage