coalitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | coalitŭs | coalitūs |
| Vocatif | coalitŭs | coalitūs |
| Accusatif | coalitum | coalitūs |
| Génitif | coalitūs | coalituum |
| Datif | coalitūi ou coalitū |
coalitibus |
| Ablatif | coalitū | coalitibus |
coalitus \Prononciation ?\ masculin
- Réunion, union. Note : uniquement attesté à l’ablatif singulier.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | coalitus | coalită | coalitum | coalitī | coalitae | coalită |
| Vocatif | coalite | coalită | coalitum | coalitī | coalitae | coalită |
| Accusatif | coalitum | coalităm | coalitum | coalitōs | coalitās | coalită |
| Génitif | coalitī | coalitae | coalitī | coalitōrŭm | coalitārŭm | coalitōrŭm |
| Datif | coalitō | coalitae | coalitō | coalitīs | coalitīs | coalitīs |
| Ablatif | coalitō | coalitā | coalitō | coalitīs | coalitīs | coalitīs |
coalitus \Prononciation ?\
Références
- « coalitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage