cnó
: cnò
Étymologie
- Du vieil irlandais cnú, issu du proto-celtique *knūs.
Nom commun
| Indéfini | Défini | |||
|---|---|---|---|---|
| Cas | Singulier | Pluriel | Singulier | Pluriel |
| Nominatif | cnó | cnónna | an cnó | na cnónna |
| Vocatif | a chnó | a chnónna | - | - |
| Génitif | cnó | cnónna | an chnó | na gcnónna |
| Datif | cnó | cnónna | leis an gcnó don chnó |
leis na cnónna |
cnó \knˠoː\ masculin ou féminin (l’usage hésite)
Dérivés
- blaosc cnó (« coque de noix »)
- gallchnó (« noix, fruit du noyer »)
Prononciation
Modification phonétique
| Mutation en gaélique irlandais | ||
|---|---|---|
| Radical | Lénition | Éclipse |
| cnó | chnó | gcnó |
| Note : Toutes les formes mutées d'un mot ne sont pas nécessairement utilisées. | ||
Voir aussi
- cnó sur l’encyclopédie Wikipédia (en gaélique irlandais)
Références
- Niall Ó Dónaill, cnó sur Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977
- Tomás de Bhaldraithe, cnó sur English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959
- Foras na Gaeilge, cnó sur New English-Irish Dictionary