clinatus

Latin

Étymologie

Déverbal de clino, dérivé de clinatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif clinatŭs clinatūs
Vocatif clinatŭs clinatūs
Accusatif clinatum clinatūs
Génitif clinatūs clinatuum
Datif clinatūi
ou clinatū
clinatibus
Ablatif clinatū clinatibus

clinatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Déclinaison, flexion.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif clinatus clinată clinatum clinatī clinatae clinată
Vocatif clinate clinată clinatum clinatī clinatae clinată
Accusatif clinatum clinatăm clinatum clinatōs clinatās clinată
Génitif clinatī clinatae clinatī clinatōrŭm clinatārŭm clinatōrŭm
Datif clinatō clinatae clinatō clinatīs clinatīs clinatīs
Ablatif clinatō clinatā clinatō clinatīs clinatīs clinatīs

clinatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de clino.

Références