clayonner
Français
Étymologie
Verbe
clayonner \klɛ.jɔ.ne\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison)
- Garnir de clayons.
- Une guérite clayonnée. 
 
Dérivés
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « clayonner [klɛ.jɔ.ne] »
- Somain (France) : écouter « clayonner [Prononciation ?] »
Références
- Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (clayonner)
- ↑ « clayonner », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage