clasic
Étymologie
- Du français classique.
Adjectif
| Adjectif 4 formes |
Singulier | Pluriel | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Masculin Neutre |
Féminin | Masculin | Féminin Neutre | ||
| Nominatif Accusatif |
Indéfini | clasic | clasică | clasici | clasice |
| Défini | clasicul | clasica | clasicii | clasicele | |
| Datif Génitif |
Indéfini | clasic | clasice | clasici | clasice |
| Défini | clasicului | clasicei | clasicilor | clasicelor | |
clasic \Prononciation ?\
Nom commun
| masculin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
clasic | clasicul | clasici | clasicii |
| Datif Génitif |
clasic | clasicului | clasici | clasicilor |
| Vocatif | ||||
clasic \Prononciation ?\ nominatif accusatif masculin singulier
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « clasic [Prononciation ?] »
Références
- DEX online – Dicționare ale limbii române, 2004–2025 → consulter cet ouvrage