citara
: citará
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe citar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | ||
| Imparfait (en -ra) | que (yo) citara | |
| que (él/ella/ello/usted) citara | ||
citara \θiˈta.ɾa\
Prononciation
- Madrid : \θiˈta.ɾa\
- Mexico, Bogota : \s(i)ˈta.ɾa\
- Santiago du Chili, Caracas : \siˈta.ɾa\
Italien
Étymologie
- Du latin cithara.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| citara \ˈt͡ʃi.ta.ra\ |
citare \ˈt͡ʃi.ta.re\ |
citara \ˈt͡ʃi.ta.ra\ féminin
Synonymes
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- citara sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| citara \si.ˈta.ro̯\ |
citaras \si.ˈta.ro̯s\ |
citara \si.ˈta.ro̯\ féminin (graphie normalisée)
Dérivés
Hyperonymes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe citar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Plus que parfait | eu citara | |
| você/ele/ela citara | ||
citara \si.tˈa.ɾɐ\ (Lisbonne) \si.tˈa.ɾə\ (São Paulo)