circumductum
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe circumduco (« conduire autour »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | circumductum | circumducta |
| Vocatif | circumductum | circumducta |
| Accusatif | circumductum | circumducta |
| Génitif | circumductī | circumductōrum |
| Datif | circumductō | circumductīs |
| Ablatif | circumductō | circumductīs |
circumductum \Prononciation ?\ neutre 2e déclinaison
Forme de verbe
circumductum \Prononciation ?\
- Supin de circumduco.
- nominatif neutre singulier de circumductus.
- vocatif neutre singulier de circumductus.
- accusatif masculin et neutre singulier de circumductus.
Références
- « circumductum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage