cielká
Étymologie
- Dérivé de cielka (« fumier »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | cielká | cielkayá | cielkatá |
| 2e du sing. | cielkal | cielkayal | cielkatal |
| 3e du sing. | cielkar | cielkayar | cielkatar |
| 1re du plur. | cielkat | cielkayat | cielkatat |
| 2e du plur. | cielkac | cielkayac | cielkatac |
| 3e du plur. | cielkad | cielkayad | cielkatad |
| 4e du plur. | cielkav | cielkayav | cielkatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
cielká \ʃiɛlˈka\ ou \ʃielˈka\ transitif
- Fumer (un sol).
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « cielká [ʃiɛlˈka] »
Références
- « cielká », dans Kotapedia