chiuvetă
Étymologie
- Du français cuvette.
Nom commun
| féminin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
chiuvetă | chiuveta | chiuvete | chiuvetele |
| Datif Génitif |
chiuvete | chiuvetei | chiuvete | chiuvetelor |
| Vocatif | chiveto | chiuvetelor | ||
chiuvetă \Prononciation ?\ nominatif accusatif féminin singulier
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « chiuvetă [Prononciation ?] »