chcieť
Étymologie
- Du vieux slave хотѣти, xotěti.
Verbe
| Temps / Mode | Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|---|
| Infinitif | chcieť | ||
| Présent | 1re | chcem | chceme |
| 2e | chceš | chcete | |
| 3e | chce | chcú | |
| Futur | Futur de byť + chcieť | ||
| Passé | Masculin | chcel | chceli |
| Féminin | chcela | ||
| Neutre | chcelo | ||
| Impératif | 1re | — | chcime |
| 2e | chci | chcite | |
| Participe présent actif | chcejúci | ||
| Participe passif | chcený | ||
| Gérondif | chcejúc | ||
| Nom verbal | chcenie | ||
| Conjugaison complète | |||
chcieť \xt͡sɪ̯ɛc\ imperfectif transitif
- Vouloir.
Som unavený, chcem spať.
- Je suis fatigué, je veux dormir.