cedilha
Étymologie
- De l'espagnol cedilla.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| cedilha \seˈðiʎo̞\ |
cedilhas \seˈðiʎo̞s\ |
cedilha [seˈðiʎo̞] (graphie normalisée) féminin
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « cedilha [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
Portugais
Étymologie
- De l'espagnol cedilla.
Nom commun
cedilha féminin
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe cedilhar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela cedilha | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) cedilha |
cedilha \sɨ.ˈdi.ʎɐ\ (Lisbonne) \se.ˈdʒi.ʎə\ (São Paulo)